Op de helft
Door: Merel
Blijf op de hoogte en volg Merel
10 Juli 2014 | Kenia, Nyeri
Maandag gingen we weer een dagje naar het weeshuis. Langzamerhand beginnen we ons toch steeds meer te ergeren aan de mentaliteit van de Keniaanse bouwvakkers die daar aan het werk zijn. Kwartiertje werken uurtje rust is zo'n beetje hun verdeling op een dag. Vervolgens sturen ze ons de hele tijd alle kanten op en door hun afwerking lijkt het wel alsof we ons werk driedubbel moeten doen. Zelf heb ik besloten er niet teveel aandacht aan te besteden en het werk zo goed mogelijk proberen te doen. Vandaag heb ik de hele tijd verf van de muur getrokken die loskwam toen we de muur gingen schuren. We werken niet meer tot 15u maar tot 13u omdat het voor sommigen toch wel zwaar valt. 's Middags heb ik met Rowan en Joyce en the kitchen crew van de school een taart gebakken voor de verjaardag van Jelte en PX, een lerares die op de school waar we overnachten werkt. Dinsdag waren we ingedeeld bij de school wat ik altijd heel leuk vind. Het zand was eindelijk allemaal eruit geschept en gehakt en we gingen stenen erin storten om het op te vullen voordat er beton in komt. We zijn een heel eind gekomen en dat geeft een heel goed gevoel. Woensdag was het eindelijk onze dag om in de keuken te werken. Het begon met 4 uur lang rijst sorteren. Het is niet het meest leuke werkje maar het was heel gezellig dus ik vond het niet zo erg, helemaal toen ik me bedacht dat the kitchen crew dat iedere dag doet. Verder willen ze je heel graag al het werk uit handen nemen maar na een beetje aandringen van Kelvin mochten we toch meer doen. Zoals uien schillen en snijden, wortels snijden etc. En ja, dat gaat heel anders dan in Nederland. Alleen de messen al, het is een wonder dat ik me niet in mijn vingers gesneden heb nu ik er nog eens over nadenk, slagersmessen leken het wel. Ik wilde heel graag helpen met het bakken van de Keniaanse pannekoekjes, tsjapati's heten ze, en uiteindelijk mocht dat. Eerst moet het deeg helemaal uitgerold worden met een deegroller, daarna moet het weer tot een langwerpige rol gerold worden, wat je vervolgens in meerdere rolletjes snijdt en daarna wordt het uitgerold tot een pannekoekvormpje. Het is heel anders dan onze pannekoeken want het is deeg en dus niet vloeibaar. Vervolgens moest het op een bakplaat gelegd worden. Dat moest je met je handen doen, ook het omdraaien. En ze vinden het heel belangrijk dat je de pannekoek wel in een perfect ronde vorm bakt. Eerst was ik bang dat ik mijn vingers zou branden maar na een tijdje lukte het en dat was wel heel leuk. 's Avonds hebben we de wedstrijd weer kunnen kijken, dit keer in de common room van de jongens. Vandaag was ik weer in het weeshuis en nu mochten we eindelijk verven! Het was de kamer waar we verf van de muur af hadden moeten trekken, waar de bouwvakkers zat van waren blijkbaar, want ze hadden de grondverf er al overheen gedaan zonder dat het er allemaal af was. Ook hadden ze over het bovenste gedeelte van de muur geen grondverf gedaan want "dat maakt allemaal geen verschil". Dat zie je natuurlijk allemaal hartstikke goed maar we moeten maar gewoon doen wat ze zeggen en er het beste van maken. Morgenochtend worden we opgehaald door onze gastgezinnen. Ik ga samen met Renske, heb er heel veel zin in en ben heel benieuwd. Om de vraag over het eten te beantwoorden: het is of rjist, of ulangi (in elkaar gedrukte bloem) met eigenlijk altijd kool en soms hebben we geluk, dan hebben we wat vlees. 's Ochtends krijgen we altijd brood met jam of suiker, vaak ook wel fruit wat erg lekker is. 's Middags kregen we eerst ook altijd kool maar nu vaak ook brood nu het ze opviel dat we daar toch veel minder van aten omdat we dat gewoon niet gewend zijn. Het eten is zeker niet pittig maar het is best te doen. Ik mis het Nederlandse eten echt wel en heb ook regelmatig buikpijn omdat mijn maag niet heel erg goed reageert op het eten maar het is best te doen. Het is zeker niet vies, alleen weinig variatie.
-
11 Juli 2014 - 09:51
Lida:
Lieve Merel.
Wat een andere wereld toch? Zie veel terug van wat wij de allereerste keer in Sri Lanka meemaakten nu 24 jaar geleden.
Ben blij dat het je goed gaat. Het is best hard werken daar zo te lezen.
Je hebt straks heel veel te vertellen. Dit is een ervaring voor het leven.
Wij leven met je mee en fijn dat je nu ook een paar leuke dingen gaat doen.
Wens je liefs en een dikke kus.
Lida.
-
11 Juli 2014 - 11:18
Ernest:
Hoi lieverd, even weer een kort verhaaltje van mij. Mooi dat je nu wat andere dingen gaat doen, ben benieuwd hoe het bij je gastgezin bevalt. Want daar draai je natuurlijk gewoon mee in het dagelijkse patroon. Maak je om het eten maar niet al te druk, zorg dat je genoeg blijft drinken en genoeg zout binnenkrijgt. Wat zoute drop, ben je dat meegenomen? Of stond dat niet op de lijst. En als je terug bent in Nederland; de eerste tijd niet op de weegschaal gaan staan. Dat komt daarna wel weer goed. Je wordt dan vast wel verwend :-)) Wij stappen zo in de auto en gaan een paar dagen naar Amsterdam, ik ben lekker zes dagen vrij. Het werk wacht wel tot eind volgende week. Hebben we wel erg veel zin aan. Ik vind het erg leuk om je verhalen te lezen, ben benieuwd naar de rest. Je schrijft erg leuk, mooi gedaan.
Nou meid, hou je goed. Ik zou zeggen 'Kuwa na wakati mzuri' en 'Mimi kufikiria wewe'. Zoek maar es uit wat dat betekent, tenminste, als ze daar een beetje Swahili kunnen. Denk 't wel.
Liefs, Ernest -
12 Juli 2014 - 18:56
Lot En Vincent:
Lieve Merel,
Ik zie alweer dat de familie Zinsmeyer goed is vertegenwoordigd in de reacties haha.
Zo te lezen is het best wel pittig werk en vooral wennen aan een andere cultuur. Goed dat je je hebt voorgenomen je er niet aan te ergeren..! Leuk dat je daar hebt meegeholpen met koken! Ben benieuwd naar de pannenkoekjes.
We blijven je blog volgen. Veel plezier straks in het gastgezin.
Liefs,
Vincent en Lot
-
15 Juli 2014 - 12:03
Tante Marietje:
Hallo merel
als ik zo je belevenissen lees dan hoef je je niet te vervelen
het is daar wel een andere wereld he?
hopelijk kun je hetzo'n beetje aan want het is wel aanpassen, ik vind het knap van je!
maar doe het rustig aan, je kunt de hele wereld niet op je schouders nemen
onze fien zou trots op je zijn
ik hoop dathet je goed gaat en toch plezier hebtaan je werkdaar, ik volg je wel zo'n beetje
hartelijke groeten van mij
tante marietje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
